أنت هنا :الرئيسية»Helbest»NAVEKÎ KUŞTÎ JI NAVÊN TE YÊN KESK BÛM 11’ê GULANÊ
NAVEKÎ KUŞTÎ JI NAVÊN TE YÊN KESK BÛM 11’ê GULANÊ
نشرت بواسطة :Ashekكتب في : 16/05/2020في Helbestالتعليقات على NAVEKÎ KUŞTÎ JI NAVÊN TE YÊN KESK BÛM 11’ê GULANÊ مغلقة
NAVEKÎ KUŞTÎ JI NAVÊN TE YÊN KESK BÛM 11ê GULAN
Bo salvegera yekemîn a şehîdbûna şêxê şehîdan Şêx Maşûqê Xeznewî
Êvara dawî ya ku bi qasî keskê te nerm û nazik bû, bi qasî kenê te lewend û xweşik bû, ya ku bi qasî mirinê bêhiş û kawik bû, di hembêza Pîranê tozê de xar dibû, di banga Qaziyê dozê de har dibû, di dengvedana navên Berzaniyê sozê de jar dibû
Êvara dawî ya sirûda te di hinarkên rojê de bêzar dibû Kavilên dilê min li bişirîna te ya dilbazane û li keviyên berbejn û bazbendên te yên ji têkçûnan ewle dibûn û pirtûka min a ji sawîr û ji şevpest û ji nifirên seferê, bi jandarî dihingivî asîtankên rizyayî yên xatirxwestina rûperiyên ji baran û ji meya werzên Neqşebendiyên te
Pênûsên te yên ku di çeşnên mûm û balefirxaneyan de ne, dest bi binaxkirina tovên şîniyan dikirin, rondikên germ di xêzên hinarkên te yên kehrebanî de diçurisîn, tu li berfa dilê min temaşe dikî, tu li dûmana giyanê min û li hêrsa zimanê min û li tenhatiya gavên min dipirsî, tu bi ximava maça min a bênav navekî nenas li çîrokê dikî û tu berbi min ve wek şevistanê, wek ku guman bi guman be li gumanê têyî Ev çîroka ku ne çîrok e Bi kîjan goristanê mirinê dibêje Ev çîroka ku ne çîrok e Bi kîjan dastanê lehengan dikuje Ev çîroka ku ne çîrok e Bi kîjan birînê nal û keseran dimije Ev çîroka ku ne çîrok e Bi kîjan sînorî bi ser xwînê ve dirije Ev çîroka ku ne çîrok e Bi lêvên kîjan kêlê diheje Tu ji çavkaniya kîjan efsaneyê ji dayik bûyî De bi ser hemî rexan û hemî welatan û hemî sosretan û hemî sîtavan û hemî rengan û hemî pencereyên kesk û hemî dayikên şînîgir ên bendemanê û hemî girnijîn û bînahiyan û bi ser sînga min a ji mirinan de, bibare Bibare daku axînkêşanê hilbijêrim, daku ji nû ve hînî tawan û werdekan û dûkelê û hînî veciniqandina kelek û pirtepirtabalindeyên memikên zuha yên qederê bibim Destên te yên ji beybûnên talanê, yên ji toza xewnên min, destên te dest bi kuştina min dikirin destên te dest bi kuştina dargerîneka hebûna min dikirin destên te dest bi kuştina awazên beranên kûvî yên ji nijada min û ji binemala şînî û keservedana min dikirin Destên te, biyabanên laşê min ji desthilanîn dixistin û tembînameyên min di şkeftên xweşmêran de dirizandin De destên xwe bi ser vê bobelatê ve vegire û min jî bi sêdara navê xwe ve wek awazeke xemgîn, hilawistî, li ba bûyî, bêbîr û yad, bihêle Dikulkulîm, di hedana xwe de bi kotekî dihedinîm, di velerzînê de dilnaziya Zînê bûm, di êvarê de hingûr û nezaniya xwe û bêhûdeyiya kînê bûm, berbi kula te ve, berbi sorgula zikê te ve, berbi keskahiya morîkên gerdeniya te ve, ber bi sînorê xwe û te ve dihatim, min kuştina xwe ji bîr dikir, min şevçiraxên hişê xwe yeko yeko dişikandin û di nav pêlên dengê te de wek goyînekî dinaliyam Min li navê te yê jibîrbûyî dipirsî Min li deşta zorbaz a xewna te dipirsî Min li hesta ta ya dilrevîn û li kêra mebesta te dipirsî Min li raz û nepeniyên Ahoremezdayê kenê te û li Olimpyada ramanên te û li awayên hîverona kîla dengê te dipirsî Min xwe bi lorîna te haş dikir û di dergûşa bîna te ya gulavî de, min, bi cegerdarî, bi surdarî, bi dildarî li xwe û li darên têkçûna daristana xwe dipirsî